ترا من چشم در راهم شباهنگام

که می گیرند در شاخ سایه ها رنگ سیاهی

وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم

شباهنگام

در آندم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام

گرم یاد آوری یا نه , من از یادت نمی کاهم 

ترا من چشم در راهم